برای بسیاری از ما، بیرون رفتن از خانه یک کار ساده و روزمره است. اما برای افرادی که دچار نقص توجه و تمرکز (ADD) هستند، همین کار می‌تواند به یک چالش طاقت‌فرسا تبدیل شود.
فراموشی کلید، تغییر ناگهانی برنامه، استرس از انتخاب لباس یا حتی گم‌کردن مسیر، بخشی از سختی‌های این اختلال است. این مشکل باعث می‌شود تصمیم‌گیری‌های ساده، تبدیل به بحران‌های ذهنی روزانه شود. بسیاری از اطرافیان، این رفتارها را تنبلی یا بی‌نظمی می‌دانند. اما درک و همراهی اطرافیان، می‌تواند نجات‌بخش باشد.
اما چگونه باید به این افراد کمک کرد، بدون اینکه حس سرزنش منتقل شود؟
دکتر علی نیکجو، روانپزشک در این زمینه می‌گوید: افرادی که نقص توجه و تمرکز دارند، هر روز با مسئله بیرون آمدن از خانه مواجه هستند. حتی یک فاکتور ساده مانند جمع کردن وسایل، هماهنگی با محل مقصد یا تنظیم زمان مسیر، برایشان چالش‌برانگیز است. این مسائل، یک فرسودگی روانی در این افراد ایجاد می‌کند.
دکتر علی نیکجو، روانپزشک در این‌باره می‌گوید: افرادی که نقص توجه و تمرکز
دارند هر روز با مساله بیرون آمدن از خانه مواجه اند. این افراد برای جمع
کردن وسایل شان، هماهنگی با محلی که باید بروند یا با وسیله ای که باید
بروند و تنظیم وقت مشکل دارند. این مسایل، یک فرسودگی روانی در این افراد
ایجاد می‌کند.
وی تاکید می‌کند: چنین فردی معمولا سر قرار دیر می‌رسد، وسایل‌اش را جا
می‌گذارد و یک فرسودگی هر روزه مداوم را تجربه می کند. کساتی که با چنین
فردی زندگی می‌کنند نباید آنها را شلخته یا تنبل خطاب نکنند و باید کمک
کنند تا فرد کمترین وسیله را ولی آنچه نیاز دارد را بصورت پک شده با خود
ببرد و وسایل او را در حای مشخصی بگذارند.
وی می افزاید: همسر یا همخانه این افراد نباید وسایل آنها را جابجا کند
،چرا که برای فرد مبتلا به نفص توجه بسیار کلافه کننده خواهد بود.