دانشمندان آزمایشگاه رسانه (Media Lab) دانشگاه ام‌آی‌تی (MIT) یک مطالعه جدید انجام دادند. در این پژوهش، شرکت‌کنندگان را به سه گروه تقسیم کردند. هر یک از این گروه‌ها باید یک مقاله بنویسد: یکی فقط با استفاده از چت جی‌پی‌تی (ChatGPT)، گروه دوم با بهره‌گیری از موتورهای جستجو، و گروه سوم کاملاً بدون ابزار کمکی.
در طول فرآیند نوشتن مقاله، فعالیت مغزی هر شرکت‌کننده با استفاده از دستگاه ثبت نوار مغزی (EEG) اندازه‌گیری شد. سپس، مقالات تولید شده توسط داوران انسانی و همچنین ابزارهای هوش مصنوعی برای ارزیابی مورد استفاده قرار گرفت.
نتایج این بررسی نشان داد که گروه که فقط از چت جی‌پی‌تی استفاده کرده بودند، کمترین سطح فعالیت عصبی را در برخی مناطق مغزی مشاهده شد. همچنین، این گروه در به خاطر آوردن یا شناسایی محتوای مقاله خود مشکل داشتند. در مقابل، گروهی که مقاله را بدون هیچ فناوری کمکی نوشته بودند، مشارکت شناختی بالاتری و حافظه بهتری از متن خود را نشان داد.
در مرحله دوم آزمایش، گروهی که در ابتدا از چت جی‌پی‌تی استفاده کرده بودند، مأمور شد که همان وظیفه را بدون هیچ ابزار کمکی انجام دهند. کیفیت عملکرد این گروه ضعیف‌تر از گروه‌های دیگر بود و متن‌های تولیدشان «دارای سوگیری و محتوای سطحی» بودند.
"کاهش احتمالی" توانایی‌های یادگیری
این مطالعه نشان داد که استفاده مکرر از مدل‌های تعاملی هوش مصنوعی مانند چت جی‌پی‌تی، بلندمدت، عملکرد یادگیری مستقل انسان‌ها را کاهش می‌دهد. افراد ممکن است در بلندمدت معرض به کاهش تفکر انتقادی، افزایش آسیب‌پذیری نسبت به دستکاری‌های اطلاعاتی، افت خلاقیت و همچنین "کاهش احتمالی" در توانایی‌های یادگیری قرار گیرند.
نتایج تحقیق همچنین نشان داد که شرکت‌کنندگانی که مقاله‌هایشان را بدون هیچ ابزار کمکی نوشته بودند، از عملکرد خود رضایت بیشتری داشتند. مغز آن‌ها درگیر برقراری ارتباطات عصبی قوی‌تر و عمیق‌تر بود و بیشتر در فرآیندهای تحقیق، تفکر عمیق، یادگیری و نوشتن مشغول بود. در مقابل، کسانی که از ابزارهای هوش مصنوعی به عنوان کمک استفاده کرده بودند، احساس می‌کردند با متن خود ارتباط کمتری دارند و غالباً نمی‌توانستند بخش‌های مشخصی از نوشته‌شان را به خاطر بیاورند.
نویسندگان این پژوهش درخواست انجام مطالعات تحقیقاتی بیشتر در زمینه اثرات ابزارهای هوش مصنوعی بر عملکرد مغز انسان کرده‌اند و تأکید کرده‌اند که برای رسیدن به نتیجه‌گیری قطعی در مورد مفید بودن این مدل‌های تعاملی برای توانایی‌های شناختی انسان، تحقیقات بیشتری لازم است.